Historie

1915
Oprichting “Prinses Juliana”; clubkleuren: geel-zwart gestreept.

1921
“Prinses Juliana” wordt opgeheven.

1927
Oprichting “Heinose Boys”, clubkleuren geel-zwart gestreept.
De beste prestatie: promotie naar de eerste klasse van de afdeling Zwolle.

1937
“Heinose Boys” wordt opgeheven.

1938
Oprichting van de Voetbalvereniging HEVO, clubkleuren groen en wit.

1948
Oprichting van een tweede voetbalvereniging: “S.C.Heino”, clubkleuren geel en zwart.

Hevo, dat het katholieke deel van ons dorp vertegenwoordigde, speelde op een terrein aan de Paalweg. Tegenwoordig staat hier het verzorgingstehuis ” ’t Wooldhuis”.
Men beschikte hier over één veld. Om kijkers niet de gelegenheid te geven een wedstrijd te zien zonder te betalen werd de Paalweg-kant geheel afgezet met een houten schutting.
S.C.Heino speelde op een veld tegenover het kinderoord “Schaarshoek”. Ook deze club had maar één veld. Momenteel is dit in gebruik als bouwland.
De kleedaccommodatie van beide verenigingen was naar de huidige maatstaven ronduit slecht. Een houten keet, groot vier bij negen meter, met daarin twee kleedkamers, ballenhok en eventueel nog wat opslag voor frisdranken en de waterpomp. Deze werd bij S.C.Heino met de hand bediend, zodat uit een ijzeren buis om de 50 cm een lekkere straal koud grondwater kwam. In die tijd waste men zich eigenlijk niet na de wedstrijden. Haast niet voor te stellen, maar deze situatie duurde tot midden de zestiger jaren. Er was geen verwarming; wanneer het winter was werd er toch niet gevoetbald.
Trainen deed men pas weer als het ’s avonds voldoende licht was. Erg luxe was de aanschaf van een paar straatlantaarns waarbij dan op een heel klein deel van het veld wat oefeningen gedaan konden worden. De financiële situatie van beide clubs was niet rooskleurig, dus de leden wisten niet beter.
Het veldonderhoud gebeurde door een aantal schapen of, heel modern, werd het gras een paar keer gemaaid door een boer.

1962
HEVO promoveert naar de vierde klasse KNVB. In die tijd begint men in de afdeling Zwolle in de derde klasse en via de tweede en eerste kan men promoveren naar de “grote” KNVB.

1963
S.C.Heino weet ook te promoveren naar de vierde klasse.
De wedstrijden tussen beide clubs trekken in die tijd massa’s mensen naar het veld.
De verstandhouding tussen beide voetbalbesturen is goed wat o.a. tot uiting komt bij het beschikbaar stellen van het veld door HEVO aan S.C.Heino voor hun wedstrijden in de vierde klasse omdat het veld van S.C.Heino niet voldoet aan de juiste afmetingen.
Reeds in dit jaar worden vergaderingen belegd met het onderwerp fusie van de beide clubs. Een eerste poging mislukt, maar beide besturen blijven actief op dit gebied. Een commissie van wijze mannen gaat hierna verder.

1964
Degradatie van S.C.Heino naar de eerste klasse afdeling Zwolle.
De gemeente begint met de aanleg van het huidige sportpark aan de Stationsweg.

1965
S.C.Heino promoveert weer naar de vierde klasse.
In augustus worden de eerste competitiewedstrijden gespeeld op het sportpark “De Kampen”. De kleedkamers moeten door de beide verenigingen nog gebouwd worden, terwijl de gemeente de materialen beschikbaar stelt. Een klein jaar heeft deze activiteit geduurd.
De eerste wedstrijden van het seizoen worden de clubcafé’s gebruikt als kleedruimte; S.C.Heino bij Muller (nu chinees restaurant) en HEVO bij “Centraal” (nu zaal Oortwijn).

1966
HEVO degradeert naar de eerste klasse afdeling Zwolle.

1967
HEVO degradeert naar de tweede klasse afdeling Zwolle.
De commissie van wijze mannen, van beide clubs twee personen, (heren Spit en Leuverink van HEVO en v.d. Veen en Polstra van S.C.Heino) werkt nog steeds aan de fusie.

1969
Zomer 1969 besluiten beide besturen, bijgestaan door eerdergenoemde commissie, de leden te laten beslissen over de toekomst van het Heinose voetbal.
Bij S.C.Heino zijn alle 39 aanwezige leden voor, terwijl bij HEVO van de 57 leden er 48 voor en 8 tegen zijn. Op maandag 30 juni 1969 is dus de fusie een feit.
De beslissing wordt die avond in beide clubcafé’s gevierd.
Een week later, 7 juli wordt in café Muller een oprichtingsvergadering belegd. Als nieuwe, neutrale, voorzitter wordt de heer P. van Egmond, veearts te Heino, voorgesteld. Er is geen enkele tegenstem.
Verder hebben in het bestuur zitting: G. Herbers en G. Stapel, vice-voorzitters; H. Herrema, algemeen secretaris; G. Satink, wedstrijdsecretaris; H. Butink, penningmeester; B. Legebeke en J. Lozeman, jeugdzaken; H. van Dam, H. Pleiter, J. Satink en R. de Vries, commissarissen; A. Nijboer wordt hoofdjeugdleider.
Als trainer wordt aangesteld H. Poppe uit Zwolle; T. Henstra wordt trainer van de jeugdelftallen.

De fusie tussen beide voetbalclubs was de eerste stap naar verbroedering tussen de beide geloofsgroepen in ons dorp.
Dat de Heinose gemeenschap rijp was voor samenwerking blijkt wel uit de fusies die nadien nog volgden: o.a. de gymnastiekverenigingen, bibliotheken en banken.

Als clubkleuren worden die van HEVO gekozen, n.l. groen-wit. De naam van de fusieclub wordt “V.V.Heino”.
Het eerste elftal wordt ingedeeld in de vierde klasse H van de KNVB. Heino 2 komt uit in de reserve tweede klasse afd. Zwolle. Heino 3, 4, 5 en 6 komen uit in de reserve vierde klasse.
Heino 1 weet zich goed te handhaven en het 2e, 3e en 4e worden kampioen. Een prima begin dus.

1972
In augustus wordt het clubhuis door de voorzitter van de afdeling Zwolle, J. van Marle, geopend. Dit gebouw is momenteel in gebruik bij de tafeltennisvereniging.

1973
Het eerste team degradeert naar de eerste klasse afdeling Zwolle.

1975
Heino 1 wordt, onder leiding van trainer P. Reumer, kampioen in de eerste klasse en promoveert weer naar de “grote” KNVB. Ook Heino 2 wordt kampioen en komt in de reserve 3e klasse van de KNVB.

1978
Heino 3 promoveert naar de reserve 1e klasse afdeling Zwolle.

1983
Op 7 mei wordt het huidige clubhuis inclusief 2 kleedkamers, geopend.

1985
Heino 1 blijft de vierde klasse zeer trouw; éénmaal is men dicht bij promotie. Op zondag 12 mei moet Lemelerveld in Heino aantreden in de laatste competitiewedstrijd. Ruim 5000 toeschouwers trekt dit duel; Heino moet winnen, maar Lemelerveld sleept er een gelijkspel uit (1-1). Zij worden kampioen met één punt meer dan Heino.

1988
Heino 2 degradeert naar de afdeling Zwolle.

1990
Beslissingswedstrijd tussen de periodekampioenen van de vierde klassen G en H in Bathmen. Na verlenging is de stand gelijk zodat strafschoppen uitkomst moeten bieden. Apeldoornse Boys weet deze beter te nemen en promoveert.
Heino 2 degradeert naar de reserve 2e klasse afdeling Zwolle.
In augustus wordt de nieuwe tribune met zes kleedkamers en nog diverse andere ruimtes in gebruik genomen. De opening wordt verricht door burgemeester van de Berg. Het Nederlands burgemeesterselftal speelt de eerste wedstrijd op het net gerenoveerde hoofdveld tegen het kampioenselftal van 1975.

1996
Heino doet weer mee met de promotiestrijd. Na van Wijhe en Hoonhorst te winnen moet worden aangetreden tegen de periodekampioen van vier G, Brink en Orden uit Apeldoorn. De beslissingswedstrijd wordt gespeeld in Heerde onder massale belangstelling. Heino wint met 3-1. Trainer Krosman en zijn mannen worden met een stoomwals door Heino gereden.
Eindelijk, na 21 jaar, gaat Heino hogerop spelen.

1997
Heino degradeert uit de derde klasse. Te veel blessures en gelijke spelen breken het team op.
In dit jaar wordt een nieuw districtenstelsel van de KNVB ingevoerd. De afdelingen worden afgeschaft en negen districten komen er voor in de plaats. Heino komt te voetballen in district “Oost”.

1998
Wederom speelt Heino mee met de promotiecompetitie. Allereerst wordt afgerekend met Diepenveen en Hanze. Daarna wordt de periodekampioen van vier G, Beekbergen, met 2-1 aan de zegekar gebonden, waarna het karwei succesvol wordt afgerond in Heino tegen Eerbeekse Boys (degradatieplaats 3e klasse). Heino wint met 1-0. Trainer Poelhekke kan zijn eerste jaar, na een moeilijke competitiestrijd, toch succesvol afsluiten.

1999
Dames 1 wordt kampioen in de 3e klasse. Meisjes B kampioen van Overijssel.
A1 en B1 worden eveneens kampioen en promoveren naar de Hoofdklasse.

2000
Op het bestuurlijk niveau werd het seizoen 1999-2000 gekenmerkt door een aantal mutaties. Tijdens de laatste algemene ledenvergadering namen we afscheid van Jan van Tongeren als voorzitter. Na acht jaar vond hij, dat de tijd was aangebroken om de voorzittershamer over te dragen aan Gerben Blauw. Dit betekende meteen het einde van de maandenlange speculaties in de bekende wandelgangen. De volgens rooster aftredende bestuursleden Harm Steg en Dick Stegeman en de nieuw te benoemen bestuursleden Robin Eijkelkamp en Bauke van der Heide werden allen zonder tegenstem her- en verkozen.
Op sportief gebied konden we een aantal successen begroeten. Op 2e paasdag werd het 1e dameselftal voor de 2e keer in successie kampioen. Door de daaraan verbonden promotie spelen onze dames in het nieuwe seizoen op het één na hoogste niveau in Nederland; zonder meer een geweldige prestatie. Na een aantal jaren van net niet kon ook Heino 2 het kampioenschap begroeten. Een mooie beloning voor trainer en spelers, maar nog meer voor de begeleiders, die ondanks een aantal teleurstellende seizoenen zijn blijven geloven in de titel en de promotie naar de reserve 3e klas. Ook het optreden van Heino 1 in de 3e klas was succesvol. Een sterk begin resulteerde in een periodekampioenschap. Een dipje na de winterstop zorgde er uiteindelijk voor dat we een paar punten te kort kwamen voor het kampioenschap en eindigden onze mannen op een prima 3e plaats. Met uitstekende wedstrijden in de nacompetitie werden Enter en UD Weerselo aan de zegekar gebonden. In de finale moesten de mannen van Harry Poelhekke in het compleet groenwit omgetoverde Heerde jammer genoeg hun meerdere erkennen in de Apeldoornse Boys.
Ook aan het bekerfront werd met succes gestreden. Zo wist A-1 de districtsbeker regio Oost te winnen en versloeg Heino 1 in de poulewedstrijden Nieuw Heeten, Nieuwleusen en Bruchterveld. Aan deze reeks kwam op een bijveld, na wat carnavaleske schermutselingen, een eind aan de zegereeks door hoofdklasser AGOVV.
Het aantal jeugdleden bedroeg aan het eind van het seizoen 468, waarvan meer dan 20 % meisjes en dames waren. Liefst 42 teams waren actief in het seizoen 1999-2000. Liefst 9 keer konden we een kampioenschap begroeten. Naast de reeds aangehaalde dames-1 waren dat: meisjes B-1, meisjes C-1 en C-2, D-3, D-5(2x), F-4 en F-7. Ook aan het bekerfront werd met succes gestreden.

2001
Het seizoen 2000-2001 werd overschaduwd door de plotselinge uitbraak van MKZ in de buurt. Dit had ernstige gevolgen voor de competitie. Het eerste draaide een uitstekend seizoen en stond van het begin af aan continu bovenaan de ranglijst. Het was zelfs kampioen, ware het niet dat vanwege de MKZ Haarle tot 2 keer toe niet naar Heerde wou afreizen om te voetballen, wat resulteerde in een uitsluiting uit de competitie. Daar Heino 6 punten had gehaald tegen Haarle en Schalkhaar 4, kon Schalkhaar weer terug in de competitie komen. Met 2 punten voorsprong trad Heino op de laatste speeldag aan tegen de Witkampers. Een overwinning was genoeg voor het kampioenschap, maar er werd jammerlijk gelijk gespeeld. Omdat Schalkhaar had gewonnen, moest er een beslissingswedstrijd worden gespeeld in Heeten. Heino kwam voor met 3-1, maar verloor de wedstrijd uiteindelijk toch nog met 3-4. Na 2 verloren kampioenswedstrijden kon Heino zich op maken voor de nacompetitie. Wat velen niet hadden verwacht, wist Heino zich hier door heen te knokken en zodoende dwong Heino een promotie/degradatiewedstrijd af tegen ATC uit Hengelo. Het leek een verloren wedstrijd te worden, toen Heino na rust met maar liefst 3-0 achter kwam. Hierna toonde Heino toch veerkracht en wist het er een verlenging uit te slepen, waar het karwei werd afgemaakt. Zodoende won Heino met 4-3 na verlenging en komt Heino volgend jaar uit in de 2e klasse. Meer goed nieuws was er al eerder op de dag. Heino 2 had tevens een zeer goed seizoen gedraaid en had zich ’s morgens al verzekerd van promotie via de nacompetitie. Dit allemaal was toch zeker een goede aanleiding voor een groot feest na de tijd.

2002
In het seizoen 2001-2002 kende de vereniging maar liefst 50 teams, onderverdeeld in 9 senioren-, 2 dames-, 7 meisjes- en 32 juniorenteams. Deze teams vierden wisselende successen. Het net gepromoveerde 1e eindigde op een uitstekende 6e plaats. Het 2e deed het nog beter, door wederom de nacompetitie te behalen en had zo kans om voor de 3e keer op rij te promoveren. Door omstandigheden werd er, ipv de gebruikelijke 2 wedstrijden, nu slechts 1 wedstrijd gespeeld tegen STEVO, welke helaas werd verloren. Deze wedstrijd was tevens de laatste officiële wedstrijd van de trainer, Barry Lozeman, welke afscheid nam na een aantal mooie en succesvolle jaren. Dames 1 maakte een minder seizoen door. Via de nacompetitie werd toch hun plek in de 1e klasse veilig gesteld. Ook A1 maakte een moeilijk seizoen door, maar handhaafde zich ternauwernood in de 1e klasse. B1 kon zijn plaats in de hoofdklasse echter niet behouden.
Gelukkig waren er ook dit seizoen weer enkele teams die zich aan het eind van het seizoen kampioen mochten noemen. Bij de senioren waren dit zowel het 6e, als dames 2 en bij de pupillen waren dit E6, F1, F6 en F13.
Grote verandering binnen de vereniging was er in de vorm van de verbouwing van het clubhuis. Roemenswaardig is hierbij de hulp en inzet van de vele vrijwilligers (zowel leden als niet-leden) hierbij. Tevens is er dit seizoen een nieuw fenomeen geïntroduceerd in de vorm van deze website, welke 12 augustus 2001 het licht zag.

2004
2004 was een jaar om niet snel te vergeten. Na 29 jaar kon eindelijk weer eens een kampioenschap van het 1e worden begroet. Op zondag 25 april werd in Brummen, bijgestaan door een gigantisch groenwit leger supporters, de enig overgebleven concurrent met 1-0 verslagen. Eindelijk weer eens een hoofdprijs en na één seizoen weer terug in de 2e klasse. Pikant detail daarbij was, dat we wel weer een telg uit het trainersgeslacht Reumer nodig hadden om dit te kunnen bereiken. Een week na het succes van het 1e werd het 2e na een overwinning op RDC tweede achter Quick ’20, wat promotie betekende naar de reserve hoofdklasse. In vijf jaar van de res. 4 e klasse naar het hoogst bereikbare niveau. Een pracht prestatie. Dames 1 handhaafde zich keurig in de eerste klas, maar het beroemde en beloofde linkerrijtje werd uiteindelijk niet gehaald. A1 had een zeer moeizame start. Pas na de winterstop begon het te draaien en werd er zelfs een periode gehaald. B1 deed heel lang mee aan de race om het kampioenschap, maar kwam uiteindelijk aan het eind wat puntjes te kort. In het Pinksterweekend waren we gastheer van ongeveer 700 jeugdige voetballers uit Denemarken, Duitsland, België en Nederland. Alle lof voor de commissie, bijgestaan door een gigantisch leger aan vrijwilligers, die dit weekend voor velen onvergetelijk maakten.

2006
Op bestuurlijk niveau namen we afscheid van Dick Stegeman, die sinds 1978 bestuurslid was. Na vele jaren onderhandelen met de gemeente, en waarbij de moed ons weleens bijna in de schoenen zonk door de gemeentelijke besluiteloosheid, hebben wij uiteindelijk toch de broodnodige uitbreiding van onze capaciteit gekregen. Op de oude trainingsaccommodatie ligt een schitterend kunstgrasveld, dat zowel voor trainingen als wedstrijden gebruikt kan worden.
In totaal namen in het seizoen 2005-2006 50 teams deel aan de competitie, onderverdeeld in 10 senioren-, 2 dames- en 38 jeugdteams. Het ledental van Heino heeft hiermee de grens van 900 gepasseerd.
Hoogtepunten waren hierbij het fantastische kampioenschap van A1 en daarmee hun promotie naar de hoofdklasse. Tot de hoogtepunten bij de senioren moeten zeker gerekend worden de prolongatie van het verblijf in de res. hoofdklasse van het 2e en het behalen van de nacompetitie door het 3e.
Minder goed verging het ons 1e damesteam. Na jaren in de landelijke eerste klasse te hebben gespeeld moesten de dames een stap terug doen.
Het 1e pakte onverwacht de eerste periodetitel en leek daarna regelrecht op de titel af te stevenen, maar na een spannende ontknoping werd uiteindelijk Avanti als “lachende derde” kampioen. In de eerste ronde van de nacompetitie werd Leones aan de kant geschoven, maar in de tweede ronde toonde SDOUC zich uiteindelijk de meerdere na het nemen van strafschoppen.
Ook de jeugdtoernooien, zoals het 3e internationale Pompcuptoernooi met een deelname van 44 teams en het eigen vier tegen toernooi waren weer een groot succes en zijn bijna niet meer weg te denken binnen de v.v. Heino.
Op 22 september 2005 vond de officiële oprichting plaats van de Vrienden van de v.v. Heino. Ze kozen een bestuur en er werd een reglement vastgesteld. Aan het eind van het seizoen hadden ze al bijna vijftig vrienden.

2019

Een bewogen jaar, waar veel plaats heeft gevonden.
Op 7 juli is het zover! Dan is onze officiële verjaardag en zijn we écht 50 jaar oud. Een jaar met veel activiteiten rondom dit jubileum, zoals een jubileumboek met de hele historie van vv Heino, weergegegeven in een prachtige verhalen en ontelbare foto's.